Poema colectivo de "moita poesía, pouca diversión"

María Lado envíanos o cadáver exquisito que construímos este luns no recital "moita poesía, pouca diversión"
"Non hai máis butano, amor"
fráxiles como todo o que vale a pena
medran coma xirafas e nunca devoran,
escribían mensaxes instantáneas
e que dicir das magnolias?
unha puta ou un mariñeiro borracho
ademais, cuspimos sobre ti,
ti, precisas deterxente.
hai unha nube moi grande e mpio escur apolo ceo
puta resabida que asustaches os romanos
xa te imaxina estreñida e rugosa,
pequena peter pan,
e viaxar dunha a outra nun segundo.